Ismail Erdemir:
Şiirleri yazan Şevki ÖZKAYA: Köyümüzde 60’lı yıllarda öğretmenlik yapmış ve köyümüzü unutmamış değerli hatırlananlardandır. Şevki ÖZKAYA hayatını İsviçre’de sürdüyor. Yazdığı şiirler için kendine çok çok teşekkür ederiz, buyurun sizlerde okuyun. ( Demirci İsmail dedem olur, bilginize)
IŞIKLAR 1
Varlıkla yokluk arasında,
Sırtını vermiş de yamaca.
Bilsem güçleri yeter mi?
Ete,şekere,yağa,ilaca.
Bilirim bahar olduğunda,
Ot toplar gelinler,kızlar.
Çiçekli güzel zıbınları,
Görünce içim sızlar.
Alımlıdır Işıklar’lının gelini,
Kıyamazsın gördüğünde.
Ne gösteriş, ne de kibir.
Her biri kendi halinde.
Sakın yemeden geçme,
Fırın yanında isen eğer.
Buğusu da üzerindeyse,
Ekmeği de cana değer.
Işıklar’da höşmerimi yemeli,
Sütün bol olduğu zaman olur.
İster kaşıkla, ister parmakla.
Dilin,damağın tadını bulur.
Düğün olunca köy bayram eder.
Halay çeker hem değnek oynar
Işıklar’lı duyar zeybek havası,
Kanı coşar ve içinden kaynar.
Köyün hepsi sanki bir hanedir.
Tümü bilir komşunda ne var.
Kim nerede,ne eder,işi ne.
Kimisin eli acep niye dar.
Meyvesi yok, sebzesi de kıt olur.
Bütün köyün baş geliri tütündür.
Tütün satılıpta avans alınca.
Köylülerin cepleri para görür.
Cıbarı et görmez Işıklar’lının.
Kurban kuzusuna yıl bakar.
Bir yıllık etini iki günde yer.
Öfff… Yakısı burun yakar.
Sındırgı’ya gider her hafta,
Kara korağını alıp sırtına.
Kimi yayan,kimi eşekle.
Hali iyi olan biner atına.
Düğünde alırlar otuz kırk zıbın.
Dürülüp sandığına konsun diye.
Sarı,yeşil,mor hepsi gelinin,
Gözü bir güzel doysun diye.
Ekmeğini yedim,suyunu içtim.
Bu kadar yıl önce Işıklar’lının.
Onlardan fazla acı çekerdim.
Derdini görünce Işıklar’lının.
IŞIKLAR 2
Sındırgı’dan çay yukarı gidersen,
Biraz sonra solunda Emendere.
Yürü biraz daha,yokuş yukarı,
Varırsın güzeller güzeli yere.
Köyde kimi görsen yüzüne güler,
Derdi olsa bile,pek belli etmez.
Anlatmaya başladı mı köyünü,
Vakitler tükenir sözleri yetmez.
İki Demyan köü ve Yüreğil’in,
Işıklar’lılarla ortaktır kaderleri.
Tasada, neşede birliktedirler.
Paylaşırlar dertleri kederleri.
IŞIKLAR 3
Aynasız dayı ile Kara Dayımız,
Köyün Hacivat’ı ve Karagöz’ü.
Kel Hasan filozofuydu köyün,
Muhabbeti hoş,tatlıydı sözü.
Araba yolunun sol üst başında,
Subay Ekrem Çoşkun’un evi.
Kooperatifçi Mehmet Efendi.
Para pul işleri onun görevi.
Mehmet Ekiciler sakin insandır.
İşinde,gücünde kendi halinde.
Bir kardeşi Balıkesir’de esnaf.
Bir bacısı vardır İzmir ilinde.
Yürüme özürlüdür Kemalist Sabri,
Radyosunu asardı da boynuna.
Yıllarca ardından gitti Aysel’in,
Erdi muradına girdi koynuna.
Köyün üst başında ki Şavklı Dayı,
Dünürdü bizim Uzun Zeynep’le.
Oğul,uşak,torun hep beraber
Yaşardı huzurlu,çekmedi çile.
Demirci İsmail’i unutmak olmaz.
Bıçak,çapa,çakı,orak yapardı.
Mevsimi gelip de çatıysa eğer,
Köpeği ardında ava çıkardı.
Küçük bakkal vardı iyi esnaftı.
İşi,eşi,dostu yareni iyi bilirdi.
Kim sıkıntıda durmazdı geri.
Hemence yardımına gelirdi.
Köyün kahvecisi Halil İbrahim,
Görürdü her şeyi tek gözü ile.
Neşelendirirdi her dinleyeni,
Hoş sohbet neşeli sözü ile.
Dr. Şevki ÖZKAYA
Konu: IŞIKLAR KÖYÜ 
C.tesi Ağus. 25, 2012 3:42 pm